Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 lutego 2023 r.

Sąd Rejonowy w Gliwicach I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	Sędzia Małgorzata Skorupska-Rak
Protokolant:	sekretarz sądowy Bogusław Małańczuk

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 lutego 2023 r. w G.

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G.

przeciwko (...) Spółki Akcyjnej w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 3.493,63 zł (trzy tysiące czterysta dziewięćdziesiąt trzy złote i 63/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 15 marca 2022 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 1.117,00 zł (jeden tysiąc sto siedemnaście złotych i 00/100) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sędzia Małgorzata Skorupska-Rak

Sygn. akt I C 1362/22

UZASADNIENIE

Powód (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G. wniósł o zasądzenie od (...) S.A. w W. kwoty 3 493,63 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od 15 marca 2022 roku do dnia zapłaty. Nadto wniósł o zasądzenie od pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Uzasadniając swoje roszczenie powód wskazał, że 7 grudnia 2021 roku doszło do kolizji drogowej, w wyniku której został uszkodzony pojazd marki S. (...) o numerze rej. (...) należący do A. R.. Powód podał, że pozwany w toku postępowania likwidacyjnego przyjął odpowiedzialność za powstałą szkodę i przyznał odszkodowanie za szkodę w pojeździe w łącznej wysokości 5 349,96 zł, która w ocenie powoda jest zaniżona. Powód wskazał również, że wierzytelność dochodzoną w niniejszym postępowaniu nabył w drodze umowy cesji.

9 października 2022 roku Referendarz sądowy wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

W ustawowym terminie (...) S.A. w W. wniósł sprzeciw, zaskarżając wydany nakaz zapłaty w całości. Pozwany wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Uzasadniając swoje stanowisko pozwany wskazał, że po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego, jako ubezpieczyciel sprawcy szkody powstałej w wyniku zdarzenia z 7 grudnia 2021 roku w samochodzie marki S. (...) o numerze rej. (...), przyznał odszkodowanie w kwocie 5 349,96 zł netto. Pozwany podał, że kwota przyznanego odszkodowania jest adekwatna do rozmiarów szkody.

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:

7 grudnia 2021 roku doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki S. (...) o numerze rej. (...). Sprawca zdarzenia, w dacie jego spowodowania posiadał obowiązkowe ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych wykupione w (...) S.A. w W..

Pozwany zarejestrował szkodę pod numerem (...).

/okoliczności bezsporne/

9 grudnia 2021 roku, A. R. i P. R. – właściciele uszkodzonego pojazdu – zlecili naprawę samochodu warsztatowi (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G.. Ustalono, że naprawa odbędzie się w sposób bezgotówkowy. Początkowo rozważali oddanie samochodu do warsztatu wskazanego przez ubezpieczyciela, jednak ostatecznie zdecydowali się na warsztaty (...). Ich decyzja spowodowana była złymi opiniami, które słyszeli od niezadowolonych klientów warsztatu, z którym współpracuje ubezpieczyciel.

W tym samym dniu poszkodowani zawarli z (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G. umowę przelewu wierzytelności wynikającej ze szkody w ich pojeździe powstałej 7 grudnia 2021 roku. Następnie, 24 lutego 2022 roku, (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G. zawarł z powodem umowę cesji przedmiotowej wierzytelności.

/dowody: umowa zlecenia naprawy (k. 12), umowy przelewu wierzytelności (k. 13-15), dokumentacja z płyty CD (k. 16), zeznania P. R. (k. 59), zeznania świadka A. R. (k. 59-60)/

Warsztat zgodnie ze zleceniem sporządził kalkulację naprawy i przedłożył ją ubezpieczycielowi. Pozwany zweryfikował przedłożoną kalkulację naprawy. Warsztat, wykonując naprawę, nie uwzględnił zastosowanych przez pozwanego potrąceń jako niezgodnych z treścią zlecenia naprawy. W oparciu o kalkulację naprawy za wykonaną usługę, warsztat wystawił fakturę VAT na rzecz poszkodowanych właścicieli pojazdu. Na fakturze nr (...) łączny koszt naprawy pojazdu określono na 8 843,59 zł.

Kolejno warsztat wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 8 843,59 zł. Pozwany po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego wypłacił 5 349,96 zł.

/dowody: dokumentacja z płyty CD (k. 16), akta szkody na płycie CD (k. 29), zeznania P. R. (k. 59), zeznania świadka A. R. (k. 59-60)/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie okoliczności bezspornych, a nadto w oparciu o dowody przedstawione przez strony postępowania. Sąd dał wiarę zeznaniom świadków w całości.

Na rozprawie 24 lutego 2023 roku Sąd pominął dowody z: przesłuchania świadka T. K. oraz opinii biegłego wobec cofnięcia wniosków w tym zakresie przez powoda.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w całości.

W przedmiotowej sprawie powód wniósł o zasądzenie od pozwanego kwoty w wysokości 3 493,63 zł tytułem odszkodowania w związku z uszkodzeniem pojazdu marki S. (...) o nr rej. (...) w wyniku kolizji drogowej z 7 grudnia 2021 roku.

Bezsporne było, że w wyniku zdarzenia z 7 grudnia 2021 roku, którego sprawca posiadał obowiązkowe ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych wykupione w towarzystwie ubezpieczeniowym pozwanego, uszkodzeniu uległ pojazd marki S. (...), jak również fakt, że w toku postępowania likwidacyjnego pozwany przyznał odszkodowanie w wysokości 5 349,96 zł tytułem zwrotu kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu. Spór sprowadzał się jedynie do ustalenia wysokości należnego powodowi odszkodowania.

Na wstępnie należy wskazać, że legitymacja czynna powoda wynikała z zawartych umów cesji wierzytelności, a zatem na powoda, zgodnie z treścią przepisu art. 509 § 2 k.c. wraz z wierzytelnością przeszły wszelkie związane z nią prawa. Sąd nie dopatrzył się istnienia okoliczności, które udaremniałyby ważność i skuteczność zawartych umów przelewu wierzytelności z uwagi na brak kauzy. Co do pierwszej umowy cesji zawartej przez poszkodowanych, to wskazali oni w toku rozprawy jednoznacznie, że zawierając umowę przelewu wierzytelności chcieli otrzymać naprawione bezgotówkowe auto. Również druga umowa cesji zawiera kauzę, co wynika wprost z jej treści (powiernicza umowa o przelew wierzytelności w celu ściągnięcia należności z polisy OC sprawcy).

W tym zakresie Sąd nie podzielił stanowiska strony pozwanej, która podnosiła zarzut braku legitymacji czynnej powoda.

Odnosząc się do zasady odpowiedzialności pozwanej wskazać należy, że przepis art. 822 § 1 k.c. stanowi, iż przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Według § 2 tego przepisu, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o których mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie wypadku, który miał miejsce w okresie ubezpieczenia. W oparciu o § 4 powołanego artykułu, uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń.

Pozwany, jako ubezpieczyciel sprawcy kolizji od odpowiedzialności cywilnej, ponosi odpowiedzialność za zaistniałą szkodę na podstawie art. 34 ust. 1 ustawy z 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, natomiast odpowiedzialność posiadacza pojazdu w niniejszej sprawie oparta jest o art. 436 k.c. w zw. z art. 415 k.c. Zakres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń jest zbieżny z zakresem odpowiedzialności posiadacza pojazdu mechanicznego, który spowodował szkodę.

Stosownie do treści przepisu art. 361 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła (§ 1), a w tych granicach naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (§ 2). Naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej (art. 363 § 1 k.c.). Przy tym świadczenie ubezpieczyciela ma umożliwić poszkodowanemu przywrócenie pojazdu do stanu poprzedniego (tj. naprawienie pojazdu). Odszkodowanie powinno odpowiadać szkodzie, nie może być niższe niż realny, rynkowy koszt niezbędnej naprawy, gdyż wówczas uszczerbek w majątku poszkodowanego nie zostanie w pełni skompensowany. Przepis art. 363 k.c. wprost wskazuje na uprawnienie poszkodowanego (i obowiązek podmiotu odpowiedzialnego za zdarzenie) do przywrócenia rzeczy do stanu sprzed zdarzenia lub żądania kwoty w wysokości odpowiadającej kosztom tego przywrócenia.

Ustalając wysokość należnego stronie powodowej odszkodowania Sąd wziął pod uwagę, że poszkodowani wybrali do wykonania naprawy swojego samochodu warsztat L. G.. Warsztat ten będący autoryzowanym serwisem obsługi zastosował swoje stawki cennikowe za roboczogodziny oraz rynkowe stawki materiałów. Podkreślić czy tym należy, że pozwany nie kwestionował wyboru poszkodowanych co do warsztatu, lecz jedynie zredukował wysokości stawek warsztatu. W ocenie Sądu powód zaoferował materiał dowodowy, który pozwolił określić nie hipotetycznie, a faktyczne koszty naprawy pojazdu. Wszystkie te okoliczności doprowadziły Sąd do przekonania, że zasadnym jest żądanie przez powoda kwoty 3 493,63 zł tj. części różnicy pomiędzy kosztami faktycznej naprawy pojazdu (realną wysokością szkody), a wysokością odszkodowania dotychczas wypłaconego.

Dodatkowo Sąd podziela stanowisko powoda w zakresie rozkładu ciężaru dowodu (art. 6 k.c.). Pozwany co do zasady nie kwestionował powództwa. Wskazywał jednak, że wartość odszkodowania winna być niższa - przy tym samym zakresie szkody. Zdaniem Sądu to pozwany ma wykazać, dlaczego przyjmuje wartość niższą, ustalona de facto przez siebie. Pozwany nie zaoferował materiału dowodowego, którym można by uzasadnić zmniejszenie odszkodowania (oraz jego zakres). Sąd nie miał podstaw by kwestionować wartość wykonanej naprawy, albowiem została ona wykonana przez autoryzowany serwis naprawczy, a jej wysokość została udokumentowana wystawioną fakturą i kosztorysem naprawczym.

O odsetkach ustawowych od zasądzonej kwoty orzeczono na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152). Sąd zasądził odsetki od 15 marca 2022 roku zgodnie z żądaniem zgłoszonym w pozwie. Uznać należało, że skoro szkoda została zgłoszona 7 grudnia 2021 roku (zob. numer szkody) zaś ustawowy termin na jej rozpoznanie wynosi 30 dni, to z pewnością 15 marca 2022 roku, pozwany pozostawał z zwłoce z zapłatą należnego odszkodowania.

Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd orzekł jak w punkcie 1 wyroku.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., obciążając nimi pozwanego jako stronę przegrywającą proces. Na zasądzone na rzecz powoda koszty procesu złożyła się opłata od pozwu w kwocie 200 zł, wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 900 zł oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

Sędzia Małgorzata Skorupska-Rak