Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 kwietnia 2023 r.

Sąd Rejonowy w Gliwicach Wydział I Cywilny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Grzegorz Korfanty

Protokolant: Ewa Marciniak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 kwietnia 2023 r. w G.

sprawy z powództwa M. P.

przeciwko (...)Bank (...) (Spółka Akcyjna) Oddział w W. z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  umarza postępowanie w części, w której powódka ograniczyła powództwo;

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 4.433,45 CHF (cztery tysiące czterysta trzydzieści trzy franki szwajcarskie 45 centymów) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 20 lipca 2022 roku oraz kwotę 4.430,73 zł (cztery tysiące czterysta trzydzieści złotych siedemdziesiąt trzy grosze) tytułem zwrotu kosztów postępowania;

3.  wyrokowi w punkcie 2 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sędzia Grzegorz Korfanty

Sygn. akt: I C 1319/22

UZASADNIENIE

M. P. wniosła o zasądzenie od (...) Bank (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 4 526,53 CHF z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 20 lipca 2022 roku. Nadto wniosła o zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Uzasadniając swoje żądanie, powódka wskazała, że zawarła z poprzednikiem prawnym powódki umowę kredytu hipotecznego w kwocie 82 000 zł waloryzowanego do CHF. Podała, że wyrokiem z 22 czerwca 2022 roku Sąd Apelacyjny w Katowicach w sprawie I ACa 603/21 uznał za nieważną umowę kredytu. Podała, że w konsekwencji tegoż wyroku, strony winny dokonać zwrotu udzielonych wzajemnie świadczeń na podstawie art. 410 k.c. przy czym powódka dokonała nadpłaty wyżej wymienionej kwoty kredytu, gdyż spłaciła kapitał w grudniu 2018 roku. Podała, ze różnica pomiędzy kwota wpłaconą przez powódkę, a wysokością pożyczki to 4 526,53 CHF.

W odpowiedzi na pozew, pozwana uznała powództwo w zakresie kwoty 4 433,45 CHF wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od 20 lipca 2022 roku. W pozostałym zakresie wniosła o oddalenie powództwa. Nadto wniosła o zasądzenie od powódki na jej rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Uzasadniając swoje stanowisko pozwana podała, że wskazana przez powódkę kwota 4 526,53 CHF jest zawyżona. Pozwana wyjaśniła, że powódka w okresie od grudnia 2018 roku do maja 2021 roku nadpłaciła właśnie kwotę 4 433,45 CHF. Pozwana podniosła również, że przedsądowe wezwanie do zapłaty opiewało na kwotę niższą niż dochodzoną przez powódkę kwota pozwem.

Na rozprawie 13 kwietnia 2023 roku, pełnomocnik pozwanej zwrócił uwagę, że w wezwaniu do i zapłaty powódka wnosiła o zapłatę kwoty 4 433,45 CHF i taką kwotę uznała pozwana w odpowiedzi na pozew. Na tej samej rozprawie pełnomocnik powódki ograniczył żądanie dochodzonego roszczenia pozwem do kwoty uznanej przez pozwaną tj. 4 433,45 CHF z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 20 lipca 2022 roku. W pozostałym zakresie cofnął powództwo. Pełnomocnik pozwanej wyraził zgodę na cofniecie pozwu w zakresie dokonanym przez powódkę.

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:

29 maja 2008 roku, poprzednik prawny pozwanej udzielił powódce kredytu hipotecznego nr (...) w wysokości 82 000 zł indeksowanego do CHF. 6 października 20111 roku strony umowy aneksowały umowę i od tego czasu powódka mogła spłacać kredyt w CHF i tak też robiła.

Wyrokiem z 22 czerwca 2022 roku Sąd Apelacyjny w Katowicach w sprawie o sygn. akt. I ACa 603/21 uznał umowę kredytu nr (...) za nieważną.

6 lipca 2022 roku, powódka wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 4 432 CHF tytułem kwoty nadpłaconej ponad kapitał.

Pozwana uznała zasadność żądania w zakresie kwoty 4 433,45 CHF wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od 20 lipca 2022 roku.

/okoliczności bezsporne/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie okoliczności bezspornych.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 203 § 1 k.p.c., pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku. Pozew cofnięty nie wywołuje żadnych skutków, jakie ustawa wiąże z wytoczeniem powództwa.

13 kwietnia 2023 roku, powódka cofnęła pozew, a pełnomocnik pozwanej wyraził na to zgodę. Cofnięcie pozwu w niniejszej sprawie należało zatem uznać za dopuszczalne, a okoliczności sprawy nie wskazywały, aby wymieniona czynność była sprzeczna z prawem, zasadami współżycia społecznego lub zmierzała do obejścia prawa. Zgodnie z treścią art. 355 k.p.c. Sąd umorzy postępowanie, jeżeli powód ze skutkiem prawnym cofnął pozew, strony zawarły ugodę lub została zatwierdzona ugoda zawarta przed mediatorem albo z innych przyczyn wydanie wyroku stało się zbędne lub niedopuszczalne.

Wobec powyższego Sąd w oparciu o treść art. 355 k.p.c. w zw. z art. 203 § 1 k.p.c. orzekł, jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

W pozostałym zakresie powództwo podlegało uwzględnieniu.

W rozpoznawanej sprawie pozwana przy pierwszej czynności procesowej, w odpowiedzi na pozew, uznała żądanie pozwu w zakresie kwoty 4 433,45 CHF wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od 20 lipca 2022 roku. Zgodnie z art. 213 § 2 k.p.c. Sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa. Sąd Rejonowy przychyla się do stanowiska przedstawionego w doktrynie przedmiotu oraz judykaturze, że instytucja uznania powództwa obejmuje swoim zakresem zarówno oświadczenie woli pozwanego, tj. wniosek o wydanie wyroku zgodnie z żądaniem pozwu, jak również oświadczenie wiedzy pozwanego, co do przyznania istnienia okoliczności stanowiących podstawę powództwa. W orzecznictwie wyrażono zapatrywanie, które Sąd w pełni podziela, że „uznanie powództwa jest aktem dyspozycyjności pozwanego, który nie tylko uznaje samo żądanie powoda, ale i to, że uzasadniają je przytoczone przez powoda okoliczności faktyczne i godzi się na wydanie wyroku uwzględniającego to żądanie. Nie jest uznaniem powództwa uznanie żądanie przy równoczesnym zaprzeczeniu okoliczności faktycznych, na których powód oparł swoje żądanie. Uznanie z chwilą jego dokonania przez pozwanego wywołuje określone skutki zarówno procesowe, jak i materialnoprawne” (wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 5 grudnia 2012 roku, I ACa 1061/12, LEX nr 1280314). Mając na uwadze okoliczności rozpoznawanej sprawy Sąd przyjął, że uznanie żądania pozwu nie jest sprzeczne z prawem, z zasadami współżycia społecznego ani nie zmierza do obejścia prawa.

W związku z powyższym Sąd na podstawie art. 405 k.c. w zw. z art. 410 k.c. w zw. z art. 213 § 2 k.p.c. zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 4 433,45 CHF wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 20 lipca 2022 roku. Sąd uwzględnił żądanie pozwu w przedmiocie zasądzenia odsetek za opóźnienie w wysokości ustawowej na podstawie art. 481 § 1 i § 2 k.c.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 zd. 1 k.p.c., zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Na koszty powódki składa się: opłata od pozwu w wysokości 1000 zł, wynagrodzenie pełnomocnika powódki w wysokości 3 600 zł. Na koszty pozwanej składały się: wynagrodzenie pełnomocnika pozwanej w wysokości 3 600 zł oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł. Razem poniesione koszty dały kwotę 8 217 zł. Powódka przegrał sprawę w 2,06%, zaś pozwana w 87,94%, a tym samy powódka winna więc pokryć 2,06% kosztów procesu (2,06% x 8 217 zł = 169,27 zł). Biorąc pod uwagę fakt, że powódka poniosła w toku postępowania koszty w łącznej wysokości 4 600 zł, należało zasądzić od pozwanej na rzecz powódki kwotę 4 430,73 zł (4 600 zł – 169,27 zł).

Na podstawie art. 333 § 1 pkt 2 k.p.c. Sąd wyrokowi w punkcie 2 nadał rygor natychmiastowej wykonalności.

Sędzia Grzegorz Korfanty